De, voor mij volslagen onbekende,  Antwerpse soul- en funkband Société Anonyme mocht het voorprogramma van souldiva Candi Staton verzorgen en was daar blijkbaar heel gelukkig mee.  Je zou voor minder.  Ik was aangenaam verrast door deze achtkoppige formatie die met veel speelplezier, enthousiasme en een flinke dosis vette beats pop, funk, soul, rock en nu-soul tot één bruisende cocktail mixten.  Denk aan Sly and The Family Stone, Booker T met blazers, The Meters, The Roots en je hebt het plaatje beet.  De groep beschikt over een driekoppige blazerssectie, een keyboardspeler, een gitarist, ritmesectie en de energieke frontman, zanger en gitarist Ludovic Nyamabo.  

Wie ze aan het werk wil zien hoeft niet veel moeite te doen want hun zomerkalender is al aardig gevuld.  Zo kom je ze tegen op de Zomer van Antwerpen - Muziek in de wijk in Wilrijk, De Gentse Feesten, Pennenzakrock in Mol, De Roma, het openluchttheater Rivierenhof in Deurne etc...  Meer concertinfo op hun myspace waar je ook alles te weten komt voor hun eind verleden jaar in eigen beheer verschenen EP.

Na de drie kwartier durende set van Société Anonyme was het de beurt aan de legendarische soulzangeres Candi Staton.  Ze is er ondertussen zevenenzestig maar dat is er niet aan te merken.  Op het podium gaat ze er voluit voor en krijgt ze na een drietal songs gebracht te hebben het aanwezige volk uit hun pluchen
zetels en aan het dansen.  Ondanks enkele stembeperkingen, de hoge noten halen in sommige songs lukt niet altijd, viel de zang nog best mee.  Het concert zou precies een uur en een kwart duren en in die tijdsspanne kregen we een dwarsdoorsnede van haar repertoire geserveerd gaande van northern soul "Now you got the upper hand", southern soul "I'd rather be an old man's sweetheart", countrysoul "Stand by your man" dat naadloos overging in "Stand by me", gezongen door backingzanger Xavier Barnett, discosoul, het
onvermijdelijke "Young hearts run free", Elvis "Suspicious minds" en een schitterende uitvoering van "In the ghetto", gospel en blues, heel mooie gedreven versies van "I'm just a prisoner" en "You got the love" dat we ook kennen van Joss Stone, Florence and The Machine en The Source featuring Candi Staton/ remix The Shapeshifters en een niet onaardige versie van de Bee Gees klassieker "Nights on Broadway". 

Haar begeleidingsband mogen we zeker niet onvermeld laten want die zorgden voor een meer dan behoorlijke funky begeleiding.  Push, da's de naam van de band, komt uit Engeland en neemt al enkele jaren de backing voor zijn rekening van diverse soulgrootheden die uit de States overkomen.  De groep bestaat uit toetsenist Mick Talbot, die we nog kennen van The Style Council met Paul Weller, gitarist Mark Vandergucht en de schitterende ritmetandem Crispin Taylor op drums en Ernie McKone aan de bas.  Ze hebben een verleden bij oa. Seal, Galliano, Carleen Anderson en Paul Weller en basist Ernie is ook nog de trotse eigenaar van het Boogie Back Records label.  

Met zo'n begeleidingsband kan er natuurlijk weinig fout gaan.  Ze kweten zich op voortreffelijke wijze van hun taak met ook nog de vermelding dat benevens zanger Xavier Barnett in het backingkoortje eveneens de jonge in een korte spannende broek gestoken zangeres Suzie Furlonger terug te vinden is.  Het oog mag ook iets hebben. Om heel eerlijk te zijn had dit concert van Candi Staton niet zoveel impact op mij als pakweg de twee eerste doortochten van Bettye Lavette op de bluesestafette in Utrecht en het bluesfestival van Handzame maar ze kan toch nog menige jonge R&B- en soulzangeres het nakijken geven.